یا صاحب الزمان

حڪـایــت دنیــا

قطرہ عسلے بر زمین افتاد، مورچہ ے ڪوچڪے آمد و از آن چشید و خواست ڪہ برود اما مزہ ے عسل برایش اعجاب انگیز بود، پس برگشت و جرعہ اے دیگر نوشید…
????باز عزم رفتن ڪرد، اما احساس ڪرد ڪہ خوردن از لبہ عسل ڪفایت نمے ڪند و مزہ واقعے را نمے دهد، پس بر آن شد تا خود را در عسل بیاندازد تا هر چہ بیشتر و بیشتر لذت ببرد… 
????مورچہ در عسل غوطہ ور شد و لذت مے برد… اما (افسوس) ڪہ نتوانست از آن خارج شود، پاهایش خشڪ و بہ زمین چسبیدہ بود و توانایے حرڪت نداشت… 
 در این حال ماند تا آنڪہ نهایتا مرد..
????دنیا چیزے نیست جز قطرہ عسلے بزرگ!

پس آنڪہ بہ نوشیدن مقدار ڪمے از آن اڪتفا ڪرد نجات مے یابد، و آنڪہ در شیرینے آن غرق شد هلاڪ میشود…